Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας έχουμε ακούσει κάποια οπαδική ιστορία με τον Μάκη τον <<μανάβη>> και τον <<Νικόλα>> και είναι γνωστό ότι και οι δύο ξεχώρισαν για τις ηγετικές τους ικανότητες σε ότι αφορά το οπαδικό κίνημα.
Δεν θα μπορούσε με αυτήν την έννοια να περάσει απαρατήρητη μια καταγραφή για το πρόσωπο τους από άνθρωπο μάλιστα που έζησε μαζί τους αρκετές καταστάσεις και γι αυτό αναδημοσιεύομαι την ανάρτηση του Κώστα Πανάκα για την μεγάλη προσφορά του πρώτου στον ΠΑΟΚ.
<<Ο Μάκης είναι η ζωντανή ιστορία των οπαδών του ΠΑΟΚ.
Είναι ο ζωντανός θρύλος των δεκάδων ιστοριών μάχης που γράφτηκαν στους δρόμους.
Ο Μάκης είναι ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ.
Αυτός που εμπνεύστηκε και εφάρμοσε όλα τα σχέδια, ( μέχρι και με αστικό έχουμε πάει σε γήπεδο για να περάσουμε ζούλα ), και τη δεκαετία του 80 μας πήγε σε όλα τα γήπεδα της χώρας, χωρίς καμία συνοδία μπάτσων, μας έβαλε στο γήπεδο, και μετά μας γύρισε πίσω στα σπίτια μας και στις μάνες μας ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΣΩΟΥΣ ΚΑΙ ΑΒΛΑΒΕΙΣ.
Στον Τάφο του Ινδού, στο Γεώργιος Μόσχος, στο ΟΑΚΑ, στη Φιλαδέλφεια, στο Παπαστράτειο, στον Ιωνικό στη Νίκαια ( ούτε οι γάβροι πήγαιναν εκεί τότε ), κλπ κλπ.
Ο Μάκης δεν γούσταρε τα επεισόδια.
Δεν προκαλούσε και δεν επιζητούσε την μάχη.
Δίπλα στην ομάδα να είμαστε.
Αυτό ήθελε μόνο.
Έψαχνε ολους τους τρόπους να αποφύγει τα σούτια.
Όσες φορές όμως μπήκαν μπροστά μας αντίπαλοι και μας έφραξαν το δρόμο, την πλήρωσαν. Και την πλήρωσαν άσχημα.
Πολύ άσχημα. Και ήταν πάντα εκεί. Στην πρώτη γραμμή. Μόνος πρώτος μπροστά.
Με 400 - 500 πιστούς στρατιώτες δίπλα του, με φρουρά του τα μαναβοσκυλα, με καρδιά λιονταριού και αγριάδα λύκου,
Ο ΜΑΚΗΣ ΜΑΝΑΒΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΝ ΑΣΤΙΚΌ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΟΠΑΔΟΥ ΤΟΥ ΠΑΟΚ.
Αν ο ΠΑΟΚ είναι σήμερα αυτός που είναι,
Αν εκανε οπαδούς όχι απο τα τρόπαια, αλλά από τους οπαδούς
Αν ακούστηκε στα μήκη και στα πλάτη της γης
Αν ο Σαββίδης λόγω του κόσμου ήρθε σε μας και δεν πήγε αλλού
Αν ο ΠΑΟΚ ειναι κοινωνικό κίνημα και όχι απλά μια ομάδα ποδοσφαίρου
Αν ΠΑΟΚ σημαινει Αντίσταση και οχι ραγιάς
Αν ο ΠΑΟΚ ειναι ΙΔΕΑ
Και τέλος, Αν ο ΠΑΟΚ πέτυχε κάτι πραγματικά μοναδικό, που δεν θα το πετύχει ποτέ κανείς, δηλ. οι οπαδοί του να μπουν με ΝΤΟΥ σε όλα τα γήπεδα μόνοι τους,
Αυτά όλα, και άλλα τόσα, στον Μάκη τα οφείλει.
Και μπορώ να γράφω ως αύριο ( τις ιστορίες με τις μάπες στις μάχες τις εχω στις σημειώσεις μου για να μην χαθούν και να μην ξεχαστούν ), αλλά δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός.
Οι νεότερες γενιές όμως πρέπει να μάθουν.
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ ΝΑ ΜΆΘΟΥΝ.
Γιατί λαός που δεν ξέρει ή ξεχνάει την ιστορία του, στο μέλλον χάνει το δρόμο του.
Ο Μάκης κυνηγήθηκε απο το Αθηναϊκό κατεστημένο ανελέητα.
Οχι γι αυτά που έλεγε, ούτε για αυτά που έκανε.
Ούτε καν επειδή ήταν τρελός και παλικάρι.
Αλλά για ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ, ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΝΑ ΧΑΝΕΙ 30 ΣΥΝΕΧΌΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΌΜΙΟ.
Με την ανοχή της Παε τότε, και του Βουλινού, οι μπάτσοι τον μάζεψαν και τον ανάγκασαν να δίνει το παρών στο τμήμα όποτε επαιζε ο ΠΑΟΚ.
Αν αυτό γινόταν σήμερα, θελω να πιστεύω οτι ο Ιβάν θα χώριζε την χώρα στη μέση.
Τοτε δυστυχώς η μαγκιά τους πέρασε.
Ο Μάκης δεν ήρθε να κάνει κερκίδα στην 4Α.
Ήταν στο τμήμα όταν η παράδοση, με τρύπημα σε παίκτες του ΠΑΟΚ, έσπασε.
Αν ηταν στο γήπεδο, θα γινόταν του Κουτρούλη. Ακόμη εκεί θα είμασταν.
Το διπλό σοκ ήταν για όλους πολύ βαρύ.
Και κυρίως για τον Στρατηγό.
Απο τότε, δεν ξανάρθε στην Τούμπα.
Ζει για την ομάδα, αναπνέει για την ομάδα, πεθαίνει για την ομάδα.
Αλλα στο γήπεδο δεν ξανάρθε.
Ένας περήφανος μοναχικός λύκος, που ζει μόνος του πάνω στο βουνό, νηστικός, απόμακρος, περήφανος, αλάνι, χωρίς οικογένεια,
Ένας λύκος που η πουτάνα η μοίρα του το έφερε έτσι, ώστε αυτό που τοσο αγαπά, να του στοιχειώσει τη ζωή ...
18 χρονών ήμουν το 84 - 85 οταν πήραμε το πρωτάθλημα. Τρίτη Λυκείου στο Β' Χαριλάου.
Τον ακολουθησα σαν πιστό σκυλί, χωρίς αναπνοή, παντού.
Με πήγε παντού. Παντού.
Διπλα του κάναμε οπαδικές νίκες που δεν τις βάζει ανθρώπινος νους.
Νικες που βάφτηκαν με πολυ αίμα.
Αυτοί που ηταν παρόντες, αυτοί που τα εζησαν, το ξέρουν. Και πιστεύω οτι όταν τα θυμούνται, τα ξαναζουν. Ξανά και ξανά.
Πήγα λοιπόν μαζί του παντού.
Και πάντα, μα πάντα, μα πάντα, οταν γύριζαν Θεσσαλονίκη τα πούλμαντα της 4 , τα ξημερώματα της Δευτέρας γύριζα στο σπίτι μου, στη μάνα μου.
Η οποία φυσικά είχε πλήρη άγνοια του τί παίζει.
Όλο αυτό θα του το χρωστώ αιώνια.
Χθες τον είδα μετά απο 15 χρόνια.
Του έσφιξα το χέρι, και μέσα μου έκλαψα. Έκλαψα πολύ. Από χαρά που τον ξανάδα και από σεβασμό στον μεγάλο στρατηγό.
Ούτε δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο μου, γιατί "οι αντρες δεν κλαίνε" μου ειχε πει μια φορά κάπου.
Ο Μάκης θα νικήσει για ακόμη μια φορά.
Θα σταθεί ξανά όρθιος, γιατί έχει μάθει στη ζωή του να παλεύει και να νικά.
Και εδώ και πολλά χρόνια, έχω 3 όνειρα βαθιά ριζωμένα μέσα στο μυαλό μου.
Και δεν θα ησυχάσω ποτέ, αν δεν τα κάνω πράξη.
Να παρει ο ΠΑΟΚ μας το πρωτάθλημα, να ξανάρθει ο Μακης στην Τούμπα έστω μια φορά, και η Θύρα 4Α στο νέο γήπεδο, να πάρει το όνομα του.
Και κάτι μέσα μου λέει ότι με την βοήθεια και την πίεση όλων μας, θα γίνουν και τα τρία ...
ΜΑΚΗΣ ΜΑΝΑΒΗΣ
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ
ΑΙΜΑ ΜΑΣ.
Υ.Γ. 1).Όσοι μπορούν κοινοποιούν. Του το χρωστάμε όλοι μας. Γιατί οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν. Πρέπει.
Ειναι υποχρεωμένες να ξέρουν πώς φτάσαμε ως εδώ ...
2). Του Μάκη δεν του αρέσουν όλα αυτά. Δεν γουστάρει. Θα φάω μάλλον πολύ ξύλο γι αυτό που κάνω. Αλλά θεωρώ ότι το όνομα του και η φήμη του, δεν του ανήκουν πια. Ανήκουν σε όλη την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Ανήκουν στις καινούριες μάχιμες γενιές. Ανήκουν σε αυτούς που ξέρουν πάνω απ όλα τι θα πει η λέξη ΣΕΒΑΣΜΟΣ.>>