Ο Χρήστος Ακριτίδης γεννήθηκε το 1962 στο Μεσόβουνο της Πτολεμαϊδας. Κατάγεται από μουσική οικογένεια. Ο πατέρας του ο Μήτσον Ακριτίδης παίζει λύρα και τραγουδάει και ο θείος του παίζει κλαρίνο. Αν και κατάγεται από μουσική οικογένεια το μουσικό ερέθισμα το πήρε σε ηλικία επτά χρονών από έναν παππού τον Λάμπον με το ντεφ από τα Κομνηνά που τον είδε να παίζει σε έναν γάμο με τον πατέρα του και τον θείο του.
Την άλλη μέρα κατασκεύασε ένα ντέφι και άρχισε να παιδεύετε! Σε ηλικία 12 χρονών άρχισε να μαθαίνει ακκορντεόν και δειλά-δειλά με την προτροπή του πατέρα του να τραγουδάει. Στα 16 του αρχίζει να πηγαίνει στους γάμους και τα πανηγύρια της περιοχής του με το συγκρότημα του πατέρα του και του θείου του παίζοντας συνθεσαϊζερ και τραγουδώντας.
Τον Οκτώβριο του 1981 κατατάσσετε στο πολεμικό ναυτικό και τον Ιανουάριο του 1982 γνωρίζεται με τον Μιχάλη Καλιοντζίδη όπου αρχίζει μια συνεργασία δύο χρόνων στο ποντιακό κέντρο «Φάρος» των Αθηνών όπου το πρόγραμμα ηγούνται δυο καλλιτέχνες με βαριά παρακαταθήκη, ο καπετάνιος του ποντιακού τραγουδιού Χρύσανθος, και ο Γιώργος Αμαραντίδης. Το Πάσχα του 1994 κάνει το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό σε μια περιοδεία με τον Χρύσανθο και τον Χρήστο Τσενεκίδη σε αρκετές πόλεις της Γερμανίας. Μέχρι το 1989 παίζει συνθεσάιζερ και τραγουδάει σε αρκετά ποντιακά μαγαζιά και αρκετές συνεργασίες με τελευταία και πάλι στο Φάρο των Αθηνών με τους Γιώργο Δημητριάδη και Θεόδωρο Βεροιώτη.
Από το 1990 αρχίζει μια νέα σταδιοδρομία μόνο με το τραγούδι στους χόρους που ήδη γνωρίζει, ξεκινώντας από το ποντιακό κέντρο «Ο Πόντος» στην Πτολεμαϊδα. Εμφανίζεται σε αρκετές εκδηλώσεις των Ποντιακών συλλόγων του εξωτερικού (Γερμανία, Αμερική, Σουηδία).
Αυτό που θα του μείνει αξέχαστο είναι η συμμετοχή του στο Πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ποντιακών Σωματείων του 2002 στο Λούντβισχάφεν της Γερμανίας όπου είδε να ξεχύνονται μέσα σε ένα κλειστό στάδιο 1.200 χορευτές με την ποντιακή στολή και ο κάθε σύλλογος να έχει το λυράρη του και το νταουλτζή του. Τον συγκίνησε το γεγονός ότι χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από τον τόπο του αντιμετώπησε τέτοια ζωντάνια.
Οι καλές του συνεργασίες και η πείρα των τόσων χρόνων τον έχουν διδάξει να ξεχωρίζει το καλό ποντιακό τραγούδι. Το συνθεσάιζερ τον βοήθησε να έχει μια καλήτερη αντίληψη των μουσικών θεμάτων. Την αρχική ενασχόληση με το τραγούδι την οφείλει στην παρότρυνση του πατέρα του. Θαυμάζει και τρέφει απεριόριστο σεβασμό στον καπετάνιο του Ποντιακού τραγουδιού ΧΡΥΣΑΝΘΟ.