Ήταν το παιδί που κανείς δε πίστεψε.Μικρόσωμος. Αδύναμος.«Πολύ μικρός για το ποδόσφαιρο», του έλεγαν.
Η Χάιντουκ Σπλιτ τον απέρριψε. Η Ζαγκρέμπ δίστασε.
Οι προπονητές έβλεπαν ένα αδύνατο παιδί από ένα χωριό που είχε ζήσει πόλεμο.
Αλλά ένας προπονητής είδε κάτι διαφορετικό.Δεν είδε το ύψος του. Είδε την καρδιά του.Δεν είδε τη σωματική δομή.Είδε την πείσμα στα μάτια του.Την πίστη που κρυβόταν πίσω από τον φόβο.Του έδωσε χρόνο.Του έδωσε ευκαιρίες.Τον άφησε να παίξει με τον δικό του τρόπο, γρήγορα, έξυπνα, ελεύθερα.
Δεν προσπάθησε να τον αλλάξει.Προσπάθησε να τον πιστέψει.Σήμερα, ο Λούκα Μόντριτς έχει Χρυσή Μπάλα.Θρύλος της Ρεάλ Μαδρίτης.Σύμβολο της Κροατίας.Ένας από τους μεγαλύτερους μέσους όλων των εποχών.Όχι γιατί ήταν το πιο ταλαντούχο παιδί.Αλλά γιατί κάποιος πίστεψε πρώτα σ' αυτόν.Αυτή είναι η δουλειά μας.Δεν φτιάχνουμε μόνο ποδοσφαιριστές.Φτιάχνουμε ανθρώπους που πιστεύουν στον εαυτό τους, ακόμα κι όταν κανείς άλλος δεν πιστεύει.Και αυτό είναι που μένει για πάντα.
πηγη:Football Coach.