Η σιωπή όμως των ανθρώπων του πνεύματος τα τελευταία χρόνια είναι κάτι που εύκολα το έχει αντιληφθεί ο καθένας αφού έχει φτάσει σε εκνευριστικό σημείο!!!Σαν να μην υπάρχουν βρε αδελφέ!!!
Κάποτε, πράγματι, οι ποιητές, οι συγγραφείς, οι μουσικοί, οι διανοούμενοι, είχαν ενεργό λόγο στα κοινά αφού μιλούσαν, ενέπνεαν, έδιναν κατεύθυνση, κρατούσαν ζωντανό το ηθικό ενός λαού μέσα στις δυσκολίες. Από τον Σεφέρη και τον Ελύτη μέχρι τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι, η πνευματική φωνή ήταν ένα είδος «συνείδησης» της κοινωνίας.
Σήμερα περάσαμε στην άλλη πλευρά του ποταμιού όπου αυτή η φωνή έχει χαθεί ή έχει βυθιστεί μέσα σε αυτή την τρέλα της παραπληροφόρησης,της προβολής ειδήσεων που αυτή θέλουν δημιουργώντας μια ατζέντα που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα! Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι οχι μόνο υπάρχουν άνθρωποι του πνεύματος αλλά είναι και πολλοί!!!Αυτό που υποτίθεται ότι συμβαίνει κατ αυτούς είναι το ότι σπανίως τους δίνεται βήμα, ή το κοινό τους προσπερνά, κουρασμένο και απογοητευμένο.
Ίσως ζούμε μια εποχή όπου η φωνή της σκέψης έχει αντικατασταθεί από την ταχύτητα και τη φασαρία της επικαιρότητας.
Στο τέλος της ημέρας πάντως εγώ δεν βλέπω και δεν ακούω κανέναν απο όλους αυτούς να βγουν μπροστά και να συμβάλουν με τις δικές τους δυνάμεις στην ανάταση του αισθήματος ασφάλειας και προοπτικής,οπότε είναι σαν να μην υπάρχουν...