Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει αλλάξει ριζικά τις συνήθειες και τις προτεραιότητες των νέων. Σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες, παρατηρείται το ανησυχητικό φαινόμενο όλο και περισσότεροι νέοι ποδοσφαιριστές να εγκαταλείπουν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, ακόμα και με την πρώτη δυσκολία, επιλέγοντας αντί αυτού να περνούν τον χρόνο τους στο διαδίκτυο, στα social media ή στα video παιχνίδια κλπ.
Με την πρώτη παρατήρηση η την μη χρησιμοποίηση πολλά απο αυτά τα παιδιά την κάνουν με ελαφριά πηδηματάκια. Δεν έχουν οπλιστεί με επιμονή και δεν έχουν τις αντιστάσεις που χρειάζεται για να μπορέσουν να συνεχίσουν. Γνωρίζουμε όλοι ότι το ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι μια δύσκολη διαδικασία, είναι ένα ιδιαίτερο και ιδιόμορφο άθλημα που θέλει να συνδυάσει κανείς πολλά προτερήματα και κυρίως να έχει αντοχές για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και στις ιδιαιτερότητες!
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές ακαδημίες και ερασιτεχνικοί σύλλογοι δυσκολεύονται να κρατήσουν ενεργά τα παιδιά και τους εφήβους αφού έτσι όπως έχει διαμορφώσει η κοινωνία το περιβάλλον όλα γίνονται γρήγορα, εύκολα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Το ποδόσφαιρο, όμως, απαιτεί επιμονή, αποτυχίες, επαναλήψεις, πειθαρχία. Δεν προσφέρει άμεση ανταμοιβή. Κι εκεί κάπου χάνεται το πράμα αφού εμείς τα θέλουμε όλα τώρα και όλα καμιά φορά.
Η αλήθεια είναι ότι είναι πολλά τα προβλήματα και οι ελλείψεις και ο δρόμος για να ασχοληθεί κάποιος δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα. Θέλει πολύ προσπάθεια απο όλους όσους είναι κοντά στα σωματεία, να κρατήσουν τα νέα παιδιά που απογοητεύονται εύκολα.Είναι καθήκον όλων μας να κάνουμε ότι πρέπει για να μην αφήσουμε όλα αυτά τα παιδιά να τριγυρίζουν στις πλατείες χωρίς όραμα ψάχνοντας διεξόδους που δεν ξέρει κανείς που θα τους οδηγήσουν!Κάθε παιδι που μένει στον αθλητισμό είναι μια τεράστια προσφορά προς την κοινωνία και αυτό είναι ένα βάρος που θα πρέπει να το κουβαλάμε όλοι μας!
Πρέπει να δώσουμε όραμα, πρότυπα και κίνητρα για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον των νέων παιδιών και να τα κάνουμε να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο. Τον ρόλο και την μεγάλη ευθύνη την έχουν απο το κράτος, την ΕΠΟ, τον δήμο, την περιφέρεια, την ΕΠΣ,τους προπονητές, εμένα και εσένα! Όλοι μας έχουμε ευθύνη! Άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο.
Οι προπονητές πλέον καλούνται εκτός απο το αγωνιστικό κομμάτι να ασχολούνται πολύ με την ψυχολογία,με την τεχνολογία,με νέες εφαρμογές,με βιντεοαναλύσεις και γενικά να προσεγγίσουν αυτούς τους ποδοσφαιριστές με νέους σύγχρονους τρόπους που είναι κοντά σε αυτές τις ηλικίες.
Κυρίως όμως θα πρέπει να δουλέψουν πολύ πάνω στην έννοια της ΥΠΟΜΟΝΗΣ που είναι βασική αρετή για να προχωρήσει κάποιος όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στην ζωή.
Σε τελική ανάλυση θα πρέπει να εμπεδώσουν όλοι ότι ο αθλητισμός δεν είναι απλώς παιχνίδι. Είναι σχολείο χαρακτήρα. Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, τον έχουμε ανάγκη.