Αυτά που λέει και υποστηρίζει ο Τζώρτζογλου για την ενίσχυση του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου τα είχαμε συζητήσει πριν 15 χρόνια περίπου με τον Διονύση Ψωμιάδη όμως δυστυχώς δεν προχώρησε τίποτα. Ακριβώς το ίδιο σκεπτικό και τις ίδιες προτάσεις που για εκείνη την εποχή ήταν ριζοσπαστικές και βέβαια όπως πάντα υπήρχαν αντιδράσεις.
Θυμάμαι πολύ καλά και τις συγκρούσεις που είχαμε με αρκετούς φίλους του ποδοσφαίρου που το μοναδικό επιχείρημα που έλεγαν ήταν ότι <<δεν έπρεπε να παραδώσουμε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στους επιχειρηματίες!!!!>>
Από την άλλη εμείς υποστηρίζαμε ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είχε και έχει μια τεράστια δυναμική η οποία η αλήθεια είναι ότι δεν καταφέραμε να την περάσουμε προς τα έξω για να τύχει καλύτερης αντιμετώπισης απο πολλούς.
Είναι ένας τεράστιος χώρος δημιουργίας,γαλούχισης,παραγωγής και διαμόρφωσης χαρακτήρων όπου κυριαρχεί η ομαδικότητα και το εύ αγωνίζεσθαι. Μην γελάτε καθόλου! Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα.
Χιλιάδες παιδιά, παππούδες, θείοι, μανάδες και πατεράδες, σύζυγοι και άλλοι πολλοί λειτουργούν καθημερινά μέσα σε αυτόν τον χώρο! Δεν υπάρχει <<οργανισμός>> με τέτοια δραστηριότητα! Και όμως το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έχει καταντήσει <<ζητιάνος>> για να μπορέσει να επιβιώσει!
Οι ευθύνες είναι όλων και ο καθένας έχει το μερίδιο που του αναλογεί.
Ας ελπίσουμε ότι πλέον θα ανοίξουν κάποια αυτιά και μάτια και επιτέλους όλα αυτά τα σωματεία που προσφέρουν στο σύνολο τους αθλητισμό και πολιτισμό, πάρει αυτά που δικαιούται που δεν μόνο οικονομικά αλλά να αναγνωριστεί έμπρακτα και φωναχτά η συνολική και διαχρονική προσφορά.