Είναι μέρες που προσπαθώ να γράψω κάποια λόγια σχετικά με τις προθέσεις μου για τον ΙΑΣΩΝ ΑΥΓΗΣ αλλά και γενικά για την κατάσταση στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας. Περίμενα τις τελικές αποφάσεις των υπευθύνων και τελικά τους πήρε περίπου 5 μήνες για να αποφασίσουν το αυτονόητο. Τόσο σοβαρά βλέπουν οι υπεύθυνοι τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Για μένα το ταξίδι αυτό που άρχισε πριν από 4 χρόνια σταματάει εδώ. Ένα ταξίδι που τα είχε όλα. Χαρές ,λύπες ,νίκες, ήττες ,αγωνίες ,πανηγυρισμούς αλλά κυρίως την ευκαιρία να γνωρίσω νέους φίλους οι οποίοι θα παραμείνουν φίλοι μου ανεξάρτητα από την απόφαση μου να αποσυρθώ.
Όσοι είναι κοντά μου γνωρίζουν πολύ καλά τους λόγους που δεν θα ξανασχοληθώ με τον Ιάσων και αυτό μου αρκεί. Σε κανέναν άλλον δεν χρειάζεται να δώσω εξηγήσεις. Ισως μια συγνώμη στους παππούδες του χωριού μου και κάποια λίγα νεαρά παιδιά που ακολουθούσαν πιστά την ομάδα μέσα έξω. Η χαρά τους και το βλέμμα τους σε κάθε επιτυχία μας ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα. Όπως πολλές φορές έχω πει ,έχω απίστευτη αγάπη για το χωριό μου και ήταν ο κυριότερος λόγος της ενασχόλησης μου. Ήθελα να μιλάνε όλοι για τον Ιασων Αυγής και νομίζω το κατάφερα σε κάποιο βαθμό. Όπως φυσικά το κατάφεραν και αρκετοί πριν από εμένα. Δεν κατάφερα να μεταλαμπαδεψω σε τρίτους την αγάπη για την ομάδα του χωριού μας ,όπως έκαναν σε μένα άνθρωποι όπως ο πατέρας μου και ο θείος μου και φυσικά ο αξεπερασταστος Δάσκαλος Γιώργος Σεπιάδης. Δεν έχω όμως κανένα παράπονο. Το αντίθετο. Ήταν τιμή μου να είμαι στο τιμόνι αυτής της ομάδας και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Ήταν υπέρτατη τιμή να μοιράζομαι την αγάπη μου για αυτήν την ομάδα με όλους αυτούς που την ακολουθούσαν παντού και από το υστέρημα τους βοηθούσαν πάντα . Ήταν είναι και θα είναι κατά την γνώμη μου οι καλύτεροι οπαδοί ερασιτεχνικής ομάδας.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το αν έχω προσφέρει αυτά τα χρόνια και τι έχω προσφέρει. Μου φτάνει που αυτοί που πρέπει ,γνωρίζουν πολύ καλά.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όσους ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαριστώ όλους τους προπονητές και όλους τους ποδοσφαιριστές με τους οποίους συνεργάστηκα. Ήταν τιμή μου και χαίρομαι γιατί έφτιαξα φιλίες που ξέρω ότι θα συνεχίσουν για χρόνια. Αυτές οι φιλίες είναι το μεγαλύτερο κέρδος μου.
Το να είσαι πρόεδρος και να αναλαμβάνεις όλες τις υποχρεώσεις σε μια ομάδα σαν τον Ιασων Αυγής προϋποθέτει κυρίως δυο πράγματα. Πρώτον τρέλα και δεύτερον διάθεση. Δυστυχώς το δεύτερο μας τελείωσε και είναι και το πλέον σημαντικό.
Ένα μεγάλο συγνώμη στον μεγαλύτερο οπαδό του Ιάσων Αυγής τον θείο μου Παναγιώτη Αγαθαγγελιδη .Ελπίζω να με καταλάβει όπως με κατάλαβαν όλοι οι υπόλοιποι κοντινοί μου άνθρωποι και κυρίως ο πατέρας μου ,ο άνθρωπος που μου έμαθε τι σημαίνει Αυγή και Ιάσων Αυγής.
Κανένας δεν είναι πάνω από αυτήν την ομάδα κ είμαι σίγουρος ότι θα βρει τον δρόμο της.
Ευχαριστώ όλους από καρδιάς.