Η κακή οικονομική κατάσταση των τελευταίων ετών που βιώνουμε όλοι στην χώρα μας ήταν φυσικό επόμενο να ακουμπήσει κάποια στιγμή και την <<μάνα>> του ποδοσφαίρου που είναι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Tα περισσότερα σωματεία αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αφού χρειάζονται αρκετά χρήματα για την κάλυψη οδοιπορικών των αθλητών,μισθών προπονητών, φροντιστών, των δαπανών ιατροφαρμακευτικής και φυσικοθεραπευτικής περίθαλψης, αθλητικού υλικού, διαιτησίας, συμμετοχής σε διοργανώσεις, μεταφοράς, λειτουργίας, αναλωσίμων κλπ. για να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες από τις πολλές ανάγκες που χρειάζονται για την λειτουργία ενός σύγχρονου ερασιτεχνικού σωματείου.
Η πλειοψηφία των αθλητικών συλλόγων στηρίζεται στη δράση ρομαντικών εθελοντών οι οποίοι χρειάζονται την συμπαράσταση της κοινωνίας γιατί προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στους νέους.
Το ποδοσφαιρικό σωματείο για όλους αυτούς δεν είναι απλά ένας αθλητικός σύλλογος. Είναι τρόπος ζωής.
Πολλοί βέβαια είναι αυτοί που αναρωτιούνται πως μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερα στηρίγματα, χωρίς μεγάλους οικονομικούς παράγοντες καταφέρνει να επιβιώνει. Το μεγάλο “μυστικό” είναι ότι το ποδοσφαιρικό σωματείο ανήκει στα μέλη και στους φίλους του. Αυτοί το στήριξαν τόσα χρόνια, αυτοί το στηρίζουν σήμερα, αυτοί θα τον στηρίξουν και στο μέλλον.
Η οικονομική κρίση όμως των τελευταίων ετών έκανε τα πράγματα πολύ δύσκολα και είναι κοινό μυστικό ότι οι περισσότερες ομάδες κρέμονται κυριολεκτικά σε μια κλωστή. Δυστυχώς πολλοί παράγοντες δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες του σύγχρονου ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου με συνέπεια να υπάρχουν σωματεία που έχουν αναστείλει τις δραστηριότητες τους και αυτό είναι ότι χειρότερο για ένα μικρό χωριό η για μια συνοικία.
Το κράτος από την μεριά του έχοντας να αντιμετωπίσει μια σειρά μνημονίων έχει θέσει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και το ποδόσφαιρο σε δεύτερη μοίρα και το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει προοπτική διόρθωσης αυτής της κατάστασης.
<<Γροθιά στο στομάχι>> είναι τώρα και η έλευση του κορονοϊού που όσο και αν δεν το πιστεύουν κάποιοι θα επηρεάσει πολύ το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και ας ελπίσουμε να ξεπεράσουμε αυτήν την κρίση με τις λιγότερες δυνατόν απώλειες.Γιατί είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν απώλειες και θα επηρεαστούν όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχολογικά αρκετοί από αυτήν την κατάσταση.
Θα πρέπει η επόμενη μέρα να βρει τις Ενώσεις να είναι έτοιμες να προτείνουν εναλλακτικές λύσεις και σε αγαστή συνεργασία με τα σωματεία να αποφασίσουν το ποδόσφαιρο θέλουμε τελικά.Θέλουμε ερασιτεχνικές ομάδες που είναι υποχρεωμένες λόγω της διάρθρωσης των πρωταθλημάτων και της προκήρυξης να λειτουργούν ημιεπαγγελματικά με έναν επιβαρυμένο προϋπολογισμό με ότι αυτό συνεπάγεται,η να γίνουν οι αλλαγές που χρειάζονται για να μειωθεί ο ανταγωνισμός που σημαίνει μείωση του κόστους!Βλέπεται όλα έχουν το κόστος τους και γι αυτό μίλησα πριν για συλλογική απόφαση.
Όπως και να έχει κατά την άποψη μου οι άνθρωποι που διοικούν το ποδόσφαιρο θα πρέπει πλέον να έχουν σαν γνώμονα και να θέσουν ως στόχο την μείωση των δαπανών στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και αυτό γιατί έχει καταντήσει πολύ ακριβό σπορ.
Αν θέλουμε να βάλουμε ένα λιθαράκι για το μέλλον του αθλήματος θα πρέπει να βλέπουμε πολύ μακρυά,να φτιάχνουμε μακρόπνοα σχέδια και να μην το βλέπουμε κοντόφθαλμα και για πρόσκαιρα οφέλη.
Ξέρετε για όλους εμάς τους ουδέτερους το εύκολο θα ήταν να υποστηρίζουμε ένα ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο όπου θα ξοδεύονται υπέρογκα ποσά(αφού δεν πληρώνουμε εμείς) για να υπάρχει ένας άκρατος ανταγωνισμός για πρωτιές και νίκες χωρίς όρια.
Αυτό όμως δεν είναι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που όλοι ονειρευτήκαμε και υπηρετήσαμε!Αυτό δεν είναι που βοηθάει την νεολαία να μπει στον χώρο και να κυνηγήσει το όνειρο!Αυτό δεν είναι που δίνει ζωή και όραμα στα χωριά και στις γειτονιές!
Μπορεί να ακούγονται κάπως ακραίοι οι προβληματισμοί μου,όμως αυτά είναι τα πιστεύω μου για κάτι που αγαπώ και υπηρετώ από παιδί και αυτά ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.