Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις. Είναι το τέταρτο κατά σειρά πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα που άρχισε χωρίς την παρουσία του Ηρακλή, το ρεπορτάζ του οποίου υπηρέτησα για πολλά χρόνια (συγκεκριμένα από τον Σεπτέμβριο του 1991 όταν μου ανατέθηκε από τα χέρια του πολύ καλού δημοσιογράφου και φίλου Στράτου Παζούλη στα ΣΠΟΡ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ) και νιώθω μεγάλη στεναχώρια και θλίψη.
Μια μεγάλη και ιστορική ομάδα η οποία μπορεί να μην είχε διακρίσεις αλλά ενέπνεε σεβασμό στους αντιπάλους και διεκδικούσε κάθε χρόνο ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Η αλήθεια είναι όταν ήθελε ο αείμνηστος Πέτρος Θεοδωρίδης έβγαζε την ομάδα στην Ευρώπη. Μεγάλος παράγοντας αλλά αγύριστο ποντιακό κεφάλι με πολλά τραγικά λάθη τα οποία πλήρωσε ο ίδιος με το άδοξο τέλος του από τον προεδρικό θώκο.
Το 2000 μετά από λαϊκή απαίτηση έγινε η ανατροπή - με άκομψο τρόπο - του «περούκα» και η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος στην «κυανόλευκη» εταιρεία . Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να γίνει αυτή η αλλαγή με τα νέα οικονομικά δεδομένα που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο με την έλευση μεγάλων επενδυτών, ειδικά στις άλλες δύο ανταγωνίστριες ομάδες της Θεσσαλονίκης, με τον Γιώργο Μπατατούδη στον ΠΑΟΚ και τον Δημήτρη Κοντομηνά στον Άρη.
Η «κυανόλευκη» ΠΑΕ πέρασε στα χέρια του τεράστιου οικονομικού παράγοντα Ευάγγελου Μυτιληναίου αλλά το μεγάλο στοίχημα για τον Ηρακλή χάθηκε και το όνειρο για την δημιουργία της νέας μεγάλης ομάδας μετατράπηκε σε εφιάλτη. Το κακό προαίσθημα του Πέτρου Θεοδωρίδη την μέρα του αποχωρισμού του από τον προεδρικό θώκο ότι ο Ηρακλής θα καταντήσει Εθνικός Πειραιώς δυστυχώς επιβεβαιώθηκε. Η ομάδα κατάντησε να αγωνίζεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στις μικρότερες κατηγορίες με παίκτες και προπονητές αμφιβόλου αξίας και οι οποίοι στις καλές εποχές του Ηρακλή δεν θα περνούσαν ούτε έξω από το Καυταντζόγλειο.
Ελπίζω και εύχομαι να τελειώσει επιτέλους αυτό το μαρτύριο για τον Ηρακλή και να επιστρέψει στη Σούπερ Λίγκα όπου είναι η πραγματική θέση του.