Έχουμε γράψει κι έχουμε διαβάσει χιλιάδες φορές για τέλειους παίχτες. Παίχτες της εποχής μας και του πρόσφατου ή μακρινού παρελθόντος. Τι γίνεται όμως με τους προπονητές; Υπάρχει ο «τέλειος» προπονητής;;;
Καταρχάς τα χαρακτηριστικά του προπονητή δεν τα βλέπουμε στο χόρτο και δεν είμαστε σίγουροι πως θα μπορέσει να μεταδώσει στους παίχτες του, όσα ξέρει ή ζητάει από αυτούς. Θέλουμε νέο προπονητή, με δίψα για επιτυχίες, όρεξη για δουλειά και πάθος για το ποδόσφαιρο, αλλά χωρίς εμπειρία;
Μήπως προτιμούμε έναν έμπειρο «μπαρουτοκαπνισμένο» που ξέρει πάντα πως να μιλήσει ή να φερθεί, που η εμπειρία του τον κάνει ικανό να ανταπεξέλθει σε ότι κι αν συμβεί, αλλά με τον κίνδυνο να μην έχει κίνητρο; Φυσικά μπορεί κάποιος προπονητής να έχει στοιχεία που δεν είναι ανάλογα με την ηλικία ή την εμπειρία του.
Υπάρχουν νέοι με ικανότητα να ανταπεξέλθουν σε δύσκολες καταστάσεις κι έμπειροι που απλά δεν το “χουν…
Για μένα σημασία έχει η χημεία. Να ταιριάξει με την ομάδα στην οποία βρίσκεται. Να τον στηρίζει και να τον πιστεύει η διοίκηση της ομάδας του.Και φυσικά να έχει την υπομονή να ακούσει τα «γαλλικά» του όταν (κι όχι αν) η ομάδα δεν θα πηγαίνει καλά.
Αν με ρωτήσετε ποια πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά του καλού προπονητή, θα έλεγα πως ένα πολύ σημαντικό θέμα είναι να μπαίνει στην ψυχολογία των παιχτών του κι είτε θέλει να επιβάλει την πειθαρχία με αυστηρό τρόπο είτε καλές σχέσεις στα αποδυτήρια, οι ποδοσφαιριστές πρέπει να σέβονται την ιεραρχία. Κι επειδή οι καιροί αλλάζουν και οι νέοι της γενιάς μας δεν σέβονται κάποιον απλά λόγω ονόματος ή ηλικίας, πρέπει να κερδηθεί ο σεβασμός.
Δεν θα αναφέρω ονόματα, γιατί θα αναγκαστώ ν” αναφερθώ στους γνωστούς προπονητές και σίγουρα θα ξεχάσω κάποιον που δεν πρόλαβα να δω ή απλά δεν έγινε ποτέ γνωστός. Μεγάλη σημασία έχει η τεχνογνωσία. Δυστυχώς οι περισσότεροι προπονητές είναι πρώην ποδοσφαιριστές. Κι αυτό κατ εμέ όχι μόνο δεν είναι απαραίτητο, αλλά ίσως είναι και κακό κάποιες φορές. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές δεν είναι μορφωμένοι.
Λίγο το ότι αφήνουν τις σπουδές τους σε δεύτερη μοίρα, λίγο το ότι βγάζουν σε μικρή ηλικία αρκετά λεφτά και δεν μπαίνουν στην διαδικασία επιμόρφωσης λόγω της εύκολης και καλής ζωής, όλα μαζί, τους κάνουν από νωρίς να παρατάνε οτιδήποτε άλλο και επικεντρώνεται σε άλλες δραστηριότητες.
Φυσικά το να ζει κάποιος μια καλή κι εύκολη ζωή δεν σημαίνει απριόρι πως θα είναι μια ζωή τούβλο, απλά αυτό έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε (ειδικά στην Ελλάδα). Καταλαβαίνω πως ένας πρώην ποδοσφαιριστής ο οποίος έχει ζήσει την ζωή του μέσα στα γήπεδα, μπορεί να νιώσει καλύτερα το τι συμβαίνει στην καθημερινότητα του ποδοσφαίρου, όμως η προπονητική βασίζεται σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό στην τεχνογνωσία.
Το ότι κάποιος ξέρει να εκτελεί σωστά τις εντολές των προπονητών του, ή καταλαβαίνει καλύτερα τι σημαίνει στην πράξη ένα σύστημα, μια τακτική, πως παίζεται μια θέση, δεν σημαίνει πως θα μπορεί να το μεταδώσει σωστά.
Δεν λέω πως απαγορεύεται να γίνονται προπονητές πρώην ποδοσφαιριστές, αντιθέτως νομίζω πως πάρα πολλοί από δαύτους μπορούν να κάνουν κι έχουν ήδη κάνει σπουδαίες καριέρες. Απλά δεν το θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση. Το να πετύχει κάποιος σε μια ομάδα, είναι θέμα συγκυριών, τύχης, στήριξης και φυσικά αξίας του ίδιου αλλά και των παιχτών. Είναι ένα φαγητό χρειάζεται καλά υλικά αλλά και καλό μάγειρα.
Ένας πολύ καλός προπονητής με μέτριο ή κακό ρόστερ, μπορεί να το κάνει να φαίνεται καλύτερο από ότι είναι. Ένας μέτριος προπονητής με καλό ρόστερ, μπορεί να κουμαντάρει μέτρια τους παίχτες του και να φαντάζει η ομάδα καλή λόγω της ποιότητας των ποδοσφαιριστών. Ένας καλός προπονητής όμως με καλό ρόστερ είναι η ιδανική συνταγή για επιτυχίες. Τα έχουμε δει όλα τα παραπάνω, αλλά για μένα προσωπικά, ο προπονητής παίζει σπουδαιότερο ρόλο σε μια ομάδα, ειδικά όταν είναι υπεύθυνος για την επιλογή των παιχτών του.
Και κάπου εδώ γυρνάμε πάλι στο Αγγλικό μοντέλο, το οποίο θεωρώ πρότυπο. Αυτό βέβαια προϋποθέτει και γνώση scouting, την οποία οι περισσότεροι προπονητές (κακώς) δεν κατέχουν. Ίσως και να υπερεκτιμάω την σημασία των προπονητών, αλλά νομίζω πως αρκετά συχνά (ίσως πιο συχνά από ότι θα “πρεπε) βλέπουμε ομάδες οι οποίες παρουσιάζουν τέτοιο θέαμα που μας κάνει να γουστάρουμε πιο πολύ αυτό που τόσο αγαπάμε. Βλέπουμε ομάδες που δεν αλλάζει κατά πολύ το σύνολο των παιχτών, να παρουσιάζουν τεράστιες διαφορές, άλλες φορές προς το καλύτερο κι άλλες προς το χειρότερο ανάλογα με το ποιος τις κουμαντάρει.
Κι αυτό φίλοι μου, είναι καθαρά θέμα προπονητή.
Τέλειος προπονητής μάλλον δεν υπάρχει, υπάρχουν όμως στιγμές που ξέρουμε όλοι μας, πως αν βρισκόταν κάποιος άλλος στον πάγκο, η ομάδα δεν υπήρχε περίπτωση να παρουσιάζεται τόσο καλή ή τόσο κακή. Η επιμόρφωση των εν δυνάμει προπονητών πάνω στο ποδόσφαιρο αλλά και η γενική μόρφωση, παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο που οι περισσότεροι εξ αυτών, ξεχνούν την σημαντικότητα της θέσης τους ή υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους. Εξάλλου, πρέπει να θυμούνται κι αυτοί όπως κι όλοι εμείς, πως αν θέλουμε να γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι, είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε πως ξέρουμε ελάχιστα κι ο μόνος τρόπος για περαιτέρω βελτίωση είναι η καθημερινή επιμόρφωση.
ΠΗΓΗ: http://www.overlap.gr